Op maandagmiddag 28 oktober speelden de vijftigplussers de negende ronde van de wintercompetitie. Ook op 28 oktober mochten we weer zes en twintig schakers verwelkomen, die voor een leuke schaakmiddag zorgden. Alvorens het schaakgeweld kon losbarsten werd Ali Amani (foto links) welkom geheten als nieuw lid. Ali gaf op 28 oktober gelijk zijn visitekaartje af.
Koploper Willem de Wilde was na zijn vakantie weer terug, hij had zeker geen jetlag, want hij won redelijk eenvoudig en verstevigde hierdoor zijn leiderspositie. Egbert Aalbers was de eerste ronden vanwege vakantie afwezig, maar hij is nu de naaste belager van zijn mede bestuurslid. Met een indrukwekkende score van 4 uit 4 zit Egbert nu op het juiste spoor om de koppositie over te nemen.
Eip Janssen, spelend met wit, en nieuwkomer Ali Amani speelden een zeer gecompliceerde en spannende partij. Na een grootscheepse afruil, bleek dat Ali voor de vijftigplusgroep een aanwinst is en mocht hij de volle buit mee naar huis nemen.
Ben Verduyn begon met volle moed aan de strijd tegen de met wit spelende Peter van der Wijngaart. In het middenspel liep Ben in een vork, waarna hij een toren tegen een paard verloor. Ben gaf zich nog niet gewonnen, maar Peter speelde het materiële voordeel vakkundig uit naar een dik verdiende winst.
Willem de Wilde bond met wit de strijd aan met Kees van Heerikhuize. Kees koos voor de Siciliaanse opening, Willem brak de stelling open met f4 en zwart werd onder de voet gelopen. In de afwikkeling maakte Willem toch een paar foutjes, waardoor Kees toch weer in de wedstrijd kwam. Niet lang want Willem staat niets voor niets bovenaan en zette runner-up Kees op een mooie manier schaakmat. “Een meer dan verdiende winst voor Willem” aldus Kees.
Arno Braam, spelend met wit, en Egbert Aalbers speelden de langste partij van de middag. Tot het middenspel ging het gelijk op, op dat moment wist Egbert een kwaliteit te winnen. In het verre eindspel begon ook de tijdsdruk mee te spelen, Arno had nog één minuut op zijn klok. Egbert had een toren en een pion tegen een paard van Arno en wist dit zeer bekwaam uit te spelen naar een verdiende overwinning.
Peter Jonker opende met wit agressief tegen Jelle Bottema. Jelle kwam hierdoor passief te staan, het middenspel verliep daarna evenwichtig. Het eindspel ging voor Peter verloren omdat hij niet nauwkeurig genoeg speelde en Jelle daardoor in een gewonnen eindstelling kwam. Een toch ietwat verrassende winst voor Jelle, die hierdoor oprukt naar de derde plaats.
Jan Hartsuiker, spelend met wit, en Peter Pouw speelden een boeiende partij. Peter speelde aanvallend en Jan moest alle zeilen bijzetten om stand te houden. In het eindspel liet Jan zijn dame vastzetten, waarna Peter de zwaar bevochten overwinning op zijn naam mocht zetten. Peter stijgt door deze winst van de dertiende naar de achtste plaats.
Gert van ’t Zand bezorgde Jeffry Huiberts een leerzame schaakmiddag. Dat Gert won is niet verrassend, Jeffry was gelukkig niet teleurgesteld, hij had weer veel geleerd.
Alex de Roovere gaat met de week beter schaken. Dit keer wist hij met wit Tom Smit een halt toe te roepen. In het eindspel was de stand materieel gezien gelijk. Tom won een pion maar deed daarna een paard in de aanbieding. Een uitgelezen kans voor Alex om met de volle buit naar huis te gaan. De geroutineerde Tom wist uiteindelijk toch nog een remise uit het vuur te slepen.
Kees van de Voort en Martin Maasse, spelend met zwart, wisten beide het antwoord op de aanvallen van hun tegenstander. Er wkam een stelling op het bord die zonder risico te nemen niet te doorbreken was. Remise aanbod van Martin werd derhalve door Kees geaccepteerd.
Herman van Scherrenburg, spelend met zwart, was voor Klaas van der Wal, in ieder geval op 28 oktober, een maatje te groot. In de opening won Herman een pion, in het middenspel gevolgd door een kwaliteit. De fanatieke Klaas probeerde het tij nog te keren, naar zover liet Herman het niet komen.
Fred Post en Jan Neuteboom maakten er een boeiende partij van. De ene keer stond Fred met wit beter en niet veel later was het Jan die de boventoon voerde. In het middenspel liep een aanval van Fred vast, waarna Jan de partij alsnog op zijn naam kon schrijven.
Remy Mouthaan ging met wit als een speer van start tegen Johan de Lange. Aanvankelijk had Johan enige moeite om het overzicht te behouden, maar al gauw wist hij Remy aan zegekar te binden.
Martien Smit en Fedde Kingma speelden een degelijke partij. Fedde staat erom bekend dat hij heel stug kan verdedigen en dan bijna nooit een fout maakt. Martien probeerde het met wit wel, maar moest zich uiteindelijk tevreden stellen met een puntendeling.